Bloga halo ziemia.pl znam i czytam od jakiegoś czasu. Konrad Kruczkowski autor bloga, dla mnie to człowiek niesamowicie wrażliwy i mający niesamowite wyczucie sytuacji. Widząc zapowiedzi jego książki wiedziałam, że ją zamówię, że muszę ją mieć w swojej biblioteczce. Słowa jakie padają w tych wywiadach wprawiają w zadumę, sprawiają, że człowiek skupia się na tym co jest w jego życiu ważne a może nawet najważniejsze w zyciu.

„Halo, człowiek. Rozmowy o tym, co ważne”, Konrad Kruczkowski-Zielona Sowa

Teraz na spokojnie po jej przeczytaniu mam niedosyt, że to już koniec, koniec wyznań i bardzo mądrych słów. Mądrych pytań i trudnych odpowiedzi. Tak dziś to czuję, dziś czuje niedosyt, że tak mało, ale być może kiedyś będzie powtórka? Halo człowiek, to sześć wywiadów o wartościach ze znanymi chyba każdemu z nas postaciami. Książkę przeczytałam jednym tchem podczas mojego pobytu w szpitalu,  może bardzo dobrze się stało, że akurat wtedy, bo miałam dużo czasu na przemyślenia, analizę swojego własnego, życia i wyciągnięcie wniosków. Dziękuję Ci Konrad za to doświadczenie.

„Halo, człowiek. Rozmowy o tym, co ważne”, Konrad Kruczkowski-Zielona Sowa

 Rozmowy o tym, co ważne…

Zarówno wywiad z kobietą, dla której mam ogromny szacunek i podziw, wywiad z Ewą Błaszczyk spowodowały, że po moich policzkach popłynęła nie jedna łza. Ewa Błaszczyk opowiada o emocjach, które towarzyszą działalności jej kliniki Budzik. Ewa opowiada o niekończącym się rzucaniu kłód pod nogi przez skomplikowane przepisy. Sama mam dzieci, więc może ten wywiad tak bardzo zapadł mi w pamięci, choć i pozostałe na długo pozostaną w mojej głowie. Do dziś w myślach mam słowa, które powiedział ojciec Leon Knabit, opowiada nam w tym wywiadzie, że spraw trudnych nie można i nie powinno się zamiatać pod dywan że trzeba brać odpowiedzialność za swoje czyny. Ani w życiu prywatnym, ani w Kościele nic nas nie zwalnia od szacunku do innego człowieka. Kolejny wywiad z Anną Dymną, opisujący ludzką niewdzięczność i czasami wręcz zawiść wywołał we mnie niesamowite emocje.

W książce przeczytacie również wywiady z  Henryką Bochniarz, Marcinem Mellerem, oraz Tomaszem Raczkiem, którego osobiście bardzo lubię i cenię. W jednej książce autor zamieścił wywiady ludzi z różnych środowisk, oraz różne charaktery. Udało mu się w fantastyczny sposób przedstawić nam każdą z tych postaci. Bardzo interesujących postaci, z bagażem doświadczeń życiowych. Fragmenty tych rozmów, które w całości możecie przeczytać, w książce były opublikowane na blogu autora. Przepiękne fotografie w książce są autorstwa Agnieszki Wanat. Dla mnie ta książka to mistrzostwo, dawno nie czytałam czegoś tak dobrego. To lektura o tym, co w życiu jest i powinno być ważne, ale również o tym, co trudne, czasem wręcz nie do przeskoczenia. Wywiady dające do myślenia.

Zdecydowanie polecam tę lekturę każdemu. Naprawdę warto po nią sięgnąć, a sam docenisz dociekliwość, a jednocześnie wyczucie Konrada Kruczkowskiego. Dla mnie to perełka na rynku wydawniczym wśród książek, które miałam ostatnio okazje przeczytać. Trzymając ją w dłoniach, miałem wrażenie, że przeglądam przepiękny album. Tekst i zdjęcia na szóstkę. Książka wydana przez Wydawnictwo Zielona Sowa. Książkę możecie zamówić na stronie dyskontu książkowego Aros. Zapraszam (klik). Przeczytacie ją jednym tchem, a słowa które tam przeczytacie, słowa dające do myślenia na długo pozostaną w waszych głowach.

IMG_4326

IMG_4329

IMG_4334

A dla Was co jest w życiu najważniejsze? Sława, miłość, pieniądze czy kariera? Odpowiedzcie sobie sami!

42 thoughts on “„Halo, człowiek. Rozmowy o tym, co ważne”, Konrad Kruczkowski-Zielona Sowa”

  1. Warto brać przykład z doświadczenia innych. W tej książce zwrócono uwagę na znanych ludzi, ale tak naprawdę każda dojrzała osoba mogłaby podzielić się własnymi spostrzeżeniami. Część z nich może okazać się dla nas mentorami do dalszej walki o swoje i unikania pewnych błędów, które mogłyby wywołać wiele zamieszania w naszym życiu.

  2. Tak sobie myślę, że kluczem do sukcesu u Konrada Kruczkowskiego jest chyba jego wielka (rzadko spotykana dziś) kultura osobista, stawianie mądrych, choć niekiedy trudnych pytań (zamiast dociskania rozmówcy do ściany i obserwowania jak wije się w tej mocno niekomfortowej sytuacji).

  3. Ja zawsze staram się połączyć wszystkie ważne dziedziny mojego życia, tak by rozwijać się w każdej z nich. Stawiam sobie cele zarówno w kategorii relacje z rodziną i przyjaciółmi jak i kariera 🙂

  4. jakie to smutne, że nie prowadzimy rozmów o tym, co ważne na co dzień. że musimy czekać, aż ktoś przeprowadzi je za nas i uciekać się do książek. czy to kwestia specyficznego poziomu wrażliwości na świat, na życie?

    1. Myślę, że czasem po prostu brakuje nam takiego bodźca, by zmienić myślenie i nie przejmować się pierdołami a doceniać to co się ma. Zazwyczaj tak jest w życiu ze ludzie się mijają, w drodze do pracy, w drodze do szkoły, w rozjazdach. Za nas trudnych rozmów z naszymi bliskimi nikt nie przeprowadzi ale dobrze jest czasem się otrząsnąć.

  5. Myślę,że książka jest bardzo ciekawa, sam pomysł stworzenia jej i zebrania wywiadów z odpowiedziami na trudne pytania, wielu znanych osób z różnych środowisk, z tak bogatymi bagażami doświadczeń to nie lada wyzwanie. To piękno samo w sobie by wydobywać z życia tylko to co najlepsze. Autorowi gratuluje pomysłu, a Tobie dziękuję za recenzje, dzięki niej dowiedziałam się o istnieniu tak ciekawej książki 🙂
    Pozdrawiam! 🙂

  6. Chciałoby się od razu i jednoznacznie powiedzieć: miłość, to miłość jest najważniejsza.
    Po głębszym zastanowieniu jednak myślę, że najważniejsze spośród miłość, sława, pieniądze czy kariera jest to, czego nam aktualnie brakuje. Ma sens?
    Czaję się teraz wokół wywiadów z ks. Kaczkowskim i nie wiem czy czytać, czy udźwignę.

  7. Przeczytałam Twoją recenzję i myślę że w najbliższym czasie sięgnę po książkę. Przyznaję że najbardziej obawiam się emocji po przeczytaniu wywiadu z Ewą Błaszczyk bo pewnie będę przeżywać każde zdanie. Ale wiem że te emocje prowadzą tylko w dobrym kierunku. Pozdrowienia

  8. Ostatnio jakoś wystrzegam się książek, które nie są powieściami, ale nie ukrywam, że zachęciłaś mnie do sięgnięcia po tę pozycję. Dopisuję ją zatem do listy oczekujących (przeczytam pewnie za jakieś 5 lat xD).

    PS. podczas lektury trochę raziła mnie interpunkcja w niektórych fragmentach, no i ta czcionka nie obsługująca polskich znaków diakrytycznych 🙁

  9. Książki tego rodzaju są niezwykle cenne, pozwalają ze zdrowej perspektywy spojrzeć na własne życie, problemy. Niestety nie mam ostatnio czasu, aby zabrać się za lekturę interesującego, wnoszącego coś więcej niż tylko rozrywkę dzieła. Muszę zapamiętać tytuł i sięgnąć po niego w wolnej chwili 🙂

  10. Kiedy przeczytałam wstęp, pomyślałam, że to kolejna książka blogera, któremu się w tyłku poprzewracało od nadmiaru wyświetleń. Bo tskich książek ostatnio multum na rynku. Moja pierwsza myśl była, że to niewarta uwagi publikacja. Jeana zgłębiając się w Twoja recenzje, odkryłam, że to nie tylko dobra publikacja, ale również niezwykle emocjonująca, ukazująca życie z rozmaitych perspektyw. Po takiej recenzji jestem ciekawa tejże książki. Pozdrawiam serdecznie.

  11. Ta pozycja również mnie niezwykle poruszyła. To niesamowite, że po prostu siadasz i… zaraz się kończy. Jedyne z czym bym się nie zgodziła to określenie tego „wywiadami”. Dla mnie to były po prostu rozmowy – niewymuszone, swobodne i po prostu takie, które warto przenieść na papier 🙂

  12. Bardzo ciekawa propozycja, bardzo wartościowa. Ja jeszcze mogę polecić Slow life wg Ojca Leona. W takim samym stylu.

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *